Op naar Nederland!
Hoi allemaal!
Nu weer een bericht van mij, maar nu vanuit Nederland. Onze reis zit erop, dus dit is ook mijn laatste blog. Dit betekent niet dat ik het ga vergeten, want het was een ervaring om nooit te vergeten. Veel plezier met het lezen van mijn laatste blog.
Maandag 5, dinsdag 6 en woensdagochtend 7 oktober
Vandaag moeten/gaan we na 4,5 week weer naar huis. Zoals gewoonlijk waren we al weer vroeg wakker en zijn we er maar uit gegaan. Uitstellen zorgt alleen maar voor stress en dat willen we natuurlijk niet. Ons snel aangekleed en toen konden we de laatste dingen in onze koffers en handbagage inpakken. Het meeste hadden we zondagavond al gedaan, want dan konden we ten minste rustig slapen. Gelukkig hadden we dat toen al gedaan, want het inpakken heeft bij mij wel even voor onrust en stress gezorgd. Was niet nodig, want het paste prima in de 2 koffers die we hadden. Maar dat weet je natuurlijk niet van te voren. Toen we ’s ochtends alles in hadden gepakt, kwam het besef echt dat we echt naar huis gaan. Raar idee, ik kan nog beseffen niet dat ik morgen alweer thuis ben in Broekland. Omdat we zo vroeg wakker waren hadden we alle tijd om ook de laatste keer aan het zwembad te ontbijten. Na het ontbijt nog even snel onze (bad)kamer schoongemaakt. Toen was het half 9 en tijd om te naar het vliegveld O.R. Tambo Airport te gaan. Onze chauffeur kon ons niet weg brengen naar het vliegveld, dus we zijn weg gebracht door de tuinman van Corin. Hij heeft ons bij de vertrekhal afgezet en uitgeladen, toen stonden we er weer met z’n tweeën voor. Maar dat kunnen wij! We hebben de hele maand voor ons zelf gezorgd, dus dit gaat ook goed komen. Ik vond het wel spannend, want het is een onbekend vliegveld, ze spreken daar geen Nederlands en ik had toch wel van: zal het goed gaan met onze koffers? Maar de spanning viel al snel weg, want de mevrouw van de check-in balie was erg vriendelijk, behulpzaam en geduld. We moesten namelijk ons geld (Rand) uit onze koffers halen en in onze handbagage doen. Dus koffer open voor check-in balie. Gelukkig stond er niemand achter ons en waren we ruim op tijd. Daarna nog even onze gevulde flesjes opgedronken en die weg gegooid, want die mag je natuurlijk weer niet meenemen door de douane. Hierna zijn we maar door de douane gegaan, dat ging heerlijk rustig. Geen stress van het uit en in pakken van de handbagage (net zoals de heenweg), maar rustig aan en alleen mijn laptop moest ik eruit halen. Heerlijk die rust! Om 10 uur waren we al door de douane, dus alle tijd om rond te kijken en nog even biltong te halen voor thuis. Nog even voor de laatste keer bij Mugg & Beans wat gedronken en een sandwich gegeten en daarna konden we boarden. Wel later dan verwacht, een uur later vlogen we pas. De piloot heeft goed zijn best gedaan, want we waren na een relaxte vlucht met prachtig uitzicht maar 20 minuten later in Nairobi. Daar weer door de douane, weer zo relaxt als in Johannesburg. Toen kon het wachten beginnen, maar dat komen we ook wel door met tijdschriften, kleuren en een puzzelboekje. Verder spraken we bij de gate nog 2 andere reizigers, die via Schiphol vlogen om op hun eindbestemming te komen. Daardoor ging de tijd ook snel. We konden al om 19.30 uur Keniaanse tijd (18.30 uur Nederlandse tijd) boarden, terwijl we pas om 22.25 Keniaanse tijd naar Nederland vliegen. Lekker op tijd! Voor de gate moesten we nog een keer een veiligheidscheck doen van onze handbagage en dan even wachten totdat we echt het vliegtuig in konden en gingen vliegen. Ook hier kregen we vertraging want het vliegtuig was niet goed verdeeld, uit eindelijk konden we om 23.15 uur de lucht in. Toen kon het zitten/slapen beginnen voor de komende uren totdat we in Nederland landen. We wisten van de heenweg dat we in het vliegtuig eten zouden krijgen voordat we konden slapen, dus tijdens het wachten een film gekeken. Daarna gegeten en toen ging het licht uit en konden we gaan slapen. Ik was op zich wel moe, maar het enthousiasme dat we naar huis gingen speelde we mee dus ik heb geslapen maar niet veel. Ik hield wel in mijn achterhoofd dat ik de volgende nacht weer in mijn eigen bed weer kon slapen, dus 1 nacht slapen is ook niet erg. Ik heb heerlijk gezeten en muziek geluisterd totdat de lichten weer aan gingen om half 5. Ze kwamen toen langs voor het ontbijt en kort daarna werd de landing al weer ingezet. Het laatste uur vond ik wel lang duren, want het zitten was ik zat en je weet dat je naar huis gaat dus hoe sneller hoe beter. Maar om 6.15 uur waren we geland en zijn we zo snel mogelijk het vliegtuig uit gegaan. We hebben ons even opgefrist voor het ontvangstcomité en daarna snel naar onze koffers. Om 7 uur was het zover we konden onze ouders, zus/broertje en vriendinnen weer in de armen sluiten. We wisten dat onze ouders en zus/broertje op ons stonden te wachten, maar het was wel een verrassing dat onze vriendinnen er ook waren. Niet verwacht dat ik emotioneel zou zijn, maar het is toch gebeurt van blijdschap, enthousiasme en vermoeidheid. Gelukkig niet zo lang, want daarna hebben we nog even wat gedronken met z’n allen en zijn we naar huis gegaan. Eenmaal thuis nog even echte thee gedronken van Pickwick en toen maar de koffers uitgepakt en de eerste wasmachine gevuld. ’s Middags en ‘s avonds lekker op de bank gezeten en gedaan waar ik zin in had, dus niets doen en relaxen. Daarna lekker naar mijn eigen bed gegaan en toen merkt ik pas dat ik echt moe was van alles wat ik heb gedaan/gezien/gehoord en alle indrukken en ervaringen. Na een heerlijke nacht van 9 uur slapen werd ik om half 8 wakker en heb ik gedaan wat ik erg heb gemist in Zuid-Afrika: fanatiek sporten en de harde douche die ze daar hebben.
Nu is het avontuur in Zuid-Afrika echt afgelopen en begint het (drukke) leven weer in Nederland. Heel veel zin in, maar ook wel weer spannend. Wat ik al zei: dit is mijn laatste blog, maar jullie zullen van mij nog genoeg over horen of zien via verhalen en foto’s. Ik hoop dat jullie al mijn blogs leuk vonden om te lezen, ik heb er wel plezier aan gehad. Ik ben benieuwd naar jullie reacties. Dit avontuur blijft voor mijn hele leven bij me en hier kan ik altijd op terug kijken.
Allemaal bedankt voor het lezen en tot de volgende keer in levende lijve!
Laatste weekend: Op safari naar Pilanesberg
Dit is alweer mijn laatste blog vanuit Zuid-Afrika. Wat is de tijd toch gevlogen! Het was een geweldige tijd met ups en downs, maar wat hebben we geweldige dingen gedaan en gezien. Geniet van mijn laatste blog vanuit Nederland.
Vrijdag 2 oktober 2015
Vandaag waren we al vroeg wakker, want het is eindelijk zover we gaan op safari! We stonden om 10.00 uur klaar om opgehaald te worden door onze chauffeur. De weg naar Pilanesberg (waar we de safari gaan doen) was weer prachtig en om te genieten. Onderweg heeft onze chauffeur Bilton van een impala gehaald. Dit hadden we al eerder gehad bij Corin thuis en dat vonden we toen lekker. Nu was het weer lekker, alleen super scherp door de chili die er in zat. Om half 1 werden we afgezet bij onze kampeerplek. We hebben een plekje in de schaduw, dicht bij de wc in de buurt en aan de weg gezocht en daar onze tent op gezet zonder ruzie. Het was een makkelijk tentje om op ge zetten. Toen kon het kamperen beginnen. We hebben eerst de camping verkend door een rondje te lopen over de camping. Hierna zijn we door gelopen naar het kantoortje waar je de safari’s kan reserveren. We wouden eerst ’s ochtends een loopsafari doen en ’s avonds een jeepsafari, maar de loopsafari kon niet met 2 personen dus besloten om 2 keer op een dag een jeepsafari te doen. Hierna een erg lekkere Griekse salade gegeten en daarna zijn we naar onze tent gegaan om te genieten van het campingleven. Voordat we naar bed wouden we nog even douchen, maar toen kwamen we er achter dat ze ook een bad hebben. Toen was de keus snel gemaakt: Ik ga in bad. Ik heb genoten van het bad, want het was zo’n groot bad dat ik met mijn benen recht kon liggen. Heerlijk!! Dit verwacht je toch niet van een camping! Op een gegeven moment was het wel weer genoeg en zijn we naar onze tent gelopen. We hebben nog even genoten van de rust en toen zijn we naar bed gegaan. Lekker slapen tussen de dieren.
Zaterdag 3 oktober 2015
Na een heerlijke nacht slapen in onze tent werden we al om 6 uur wakker gemaakt door de dieren en de campinggeluiden. Heerlijk, geeft je een vakantiegevoel. Nadat we ons klaar hadden gemaakt hebben we uitgebreid ontbeten met het buffet wat klaar stond in het restaurant. Hierna was het alweer tijd om naar de jeep te lopen voor de ochtendsafari van half 10. De safari was echt geweldig, eigenlijk met geen woorden te beschrijven, zo mooi en geweldig het was. Tijdens de 3 uur hebben we verschillende dieren gezien en op de foto gezet: steenbok, springbok, zebra’s, olifanten, neushoorn, nijlpaard en giraffen. Heel blij mee, want ons werd verteld dat de vroege ochtend safari geen tot weinig dieren heeft gezien. Wij hadden dus echt geluk met al deze dieren. Naast de dieren heb ik erg genoten van het uitzicht en alles erom heen. Het was echt genieten die 3 uur, de tijd vloog voorbij. Na deze safari hebben we heerlijk gegeten, we hadden ook echt trek in wat eten na deze fantastische safari. Na het eten zijn we naar onze tent gegaan en hebben we een boekje gelezen en ons blog geschreven. Daarna weer een rondje gelopen over de camping, want we waren gisteren vergeten om foto’s te maken van de camping. Lekker slim. Toen was het alweer tijd om ons klaar te maken voor de avondsafari. Voor de avond safari moesten we om 17.00 uur aanwezig zijn bij de jeep, ook deze keer gingen we met de open jeep op safari. Tot 6 uur ongeveer was het licht en daarna werd snel donker. In het begin zagen we direct al een olifant in de bosjes staan. Hij was niet echt goed zichtbaar om foto’s van te maken, toen heeft onze gids een verhaal verteld over de olifant zodat de olifant dichterbij kon komen. Na 30 minuten stil te hebben gestaan was de olifant nog niet zichtbaar, maar gelukkig hadden wij al foto’s gemaakt tijdens de ochtendsafari. Na de olifant kwamen we een groepje giraffen tegen, maar andere jeeps en auto’s wouden het ook zien. Er ontstond een file voor het zien van de giraffen. Iedereen deed zijn best om een goed plekje te hebben om ze goed te kunnen zien en op de foto te zetten, maar dieren lopen dus je weet niet wat de beste plek is. We grappig dat de chauffeurs van de jeeps alle moeite doen om zo dicht bij mogelijk te komen. Het volgende dier wat we hebben gezien was een luipaard, maar daar moesten we wel een uur op wachten. De luipaard was namelijk gezien door een van de chauffeurs van de jeeps, maar dat word dan ook via de portofoon verteld. Daar aangekomen, stonden er nog veel meer auto’s. We stonden alweer in de file en iedereen wou het zien. Ik zag hem eerst niet, want ik wist niet zo goed hoe hij er uit zag. Een mevrouw die met ons op safari was heeft mij geholpen met kijken en zodat ik hem op de foto kon zetten. Super fijn en heel blij mee dat ik hem op de foto heb gekregen! Weer 1 van de Big 5, Yeeh! Ondertussen was het donker geworden en moesten we het hebben van de lampen op de auto. Weer via de portofoon hoorde we dat er leeuwen zijn gezien. Dus met meer dan 40 km/uur (maximale snelheid) er heen gereden. En inderdaad leeuwen. Toen begon het moeilijkst er een foto van maken, want het is donker, ze bewegen en wij stonden niet stil. Na veel pogingen is het me gelukt! Geweldig gevoel. Weer 1 van de Big 5! Hierna zijn we naar de camping gereden en hebben we heerlijk gegeten.
Zondag 4 oktober 2015
Vandaag is het dan zover: onze laatste volledige dag in Zuid-Afrika. Een dag van inpakken, afscheid nemen en genieten van het weer, de mensen, de omgeving en de gezelligheid. We waren allebei weer erg vroeg wakker en we konden niet meer slapen, dus er maar uit gegaan om te ontbijten. Wat weer heerlijk was. Daarna onze tent afgebroken en weer genoten van het douchen. Wat een heerlijke douche! Het besef kwam toen dat het de laatste keer is dat ik mijn haren was in Zuid-Afrika, daar moet je toch wel even van genieten. Hierna waren we klaar om opgehaald te worden en naar ons hostel te gaan. We zijn om 10.45 uur vertrokken van de camping en we waren om half 2 bij ons hostel, want we wouden nog even een foto maken van een molen die in Hartbeespoort staat. Hiervoor moesten we een half uur in de file staan, want bij de molen te komen moesten we over een brug met een rijbaan. Dus wachten in de hitte, 31 graden! Eenmaal bij hostel snel alles uit onze tassen pakken, want we hadden om 13.45 uur afgesproken met Corin, Anne en Catherine om afscheid te nemen. Het werd iets later, maar was niet zo erg. We hebben afscheid van hun genomen en we zijn voor de laatste keer met onze chauffeur naar Monte Casino gereden om onze laatste blog online te zetten vanuit Zuid-Afrika.
Dit was het laatste waar we naar toe hebben gezien en hebben gedaan. Wat een geweldig weekend! Maar nu is het echt tijd om naar huis te gaan. Wat een dubbel gevoel: het is hier fantastisch met al de ervaringen die we hebben opgedaan, de mensen die we hebben ontmoet en leerzame momenten, maar terug naar Nederland is ook fijn om jullie en anderen weer te zien en te spreken.
Hopelijk was het weer leuk om hem te lezen en de volgende komt weer vanuit Nederland! :( :)
Ena laatste weekend en laatste (werk)week
Hee allemaal!
Het weekend onze werkweek is alweer achter de rug en dat was ook de laatste week van ons avontuur hier in Zuid-Afrika! Wat is de tijd snel gegaan en het besef is nu gekomen, we hebben en moeten deze week afscheid gaan nemen van Tokozani, de mobiele kliniek, de begeleiding van Esizayo, het heerlijke weer en de prachtige omgeving.
Zaterdag 26 september 2015
Vandaag stond op de planning ons uitje naar Pretoria om het Voortrekkersmonument en de Union building te bekijken. We hadden om 9 uur afgesproken met onze chauffeur om naar Pretoria te rijden. We zijn begonnen bij het Voortrekkersmonument, daar eenmaal aangekomen moesten we betalen om het monument te kunnen bekijken. Ik dacht op dat moment wel van moet ik betalen om een monument te kunnen bekijken, is dat het geld wel waard. Toch maar betaald en naar binnen gegaan, maar het geld was het waard. We kregen voor het geld weer een prachtig uitzicht over Pretoria vanuit het Voortrekkersmonument. Heel veel foto’s gemaakt van het fantastische uitzicht. Geprobeerd om mooie panoramafoto’s te maken van het uitzicht zodat jullie het kunnen zien wat wij hebben gezien. We gaan ze op facebook zetten en dan kunnen jullie ook van dit uitzicht genieten vanuit Nederland. In het monument zit ook een museum en daar zijn we ook even geweest om te kijken, maar ik vond het uitzicht mooier om te zien. Er liepen daar heel veel Chinezen en Japanners rond, die werkelijk van alles een foto maakte. Heel grappig dat ze er ook alles aan doen om een foto van iets te kunnen maken. Toen we alles in het gebouw hadden bekeken zijn we naar buiten gegaan en we zijn rondom het gebouw gelopen in de brandende zon. Wat erg lekker was, maar ook erg warm. Ik had me niet ingesmeerd vandaag dus hoop van zegen dat ik niet zou verbranden. Nadat we het Voortrekkersmonument hadden bekeken zijn we naar de Union building in Pretoria zelf gereden met onze chauffeur. Union Building is het parlementsgebouw van Zuid-Afrika, heel groot en met vele gebouwen en torens aan elkaar. Bij de Union building was een gigantisch tuin met een standbeeld van Nelson Mandela en met vele trappen, zodat het beklimmen van de trappen een sport zou kunnen zijn (vooral in de branden de zon met 30 graden). Vooral het beklimmen was echt te warm en toen we boven waren moesten we alle 3 (Nathalie, onze chauffeur en ik) wel even bij komen van de beklimming. Denk je dat je een goede conditie hebt, valt toch tegen. In Nederland maar weer naar de sportschool. Na het bezoek aan de Union building zijn we weer naar ons hostel gereden via een omweg, want we namen elke keer de verkeerde afslag naar de snelweg doordat de wegen hier zo op elkaar lijken. Maar dan hebben we alleen maar meer gezien van Pretoria en de omgeving, was niet vervelend om te zien door al die grote gebouwen en het heuvellandschap wat hier voor het prachtige uitzicht zorgt. In het hostel zijn we weer in het zwembad gaan zitten met onze benen om af te koelen. Heerlijk, maar toch iets te warm.
Zondag 27 september 2015
Vandaag werden we weer om 9 uur opgehaald om naar Sandton en Rosebank Craft Market te gaan. We zijn begonnen bij Sandton. Sandton is het businesscentrum van Zuid-Afrika. Dat was ook wel te zien aan alle gebouwen, want die waren hoog, groot en zagen er heel duur uit. We hebben ook een kijkje genomen in het grote overdekte winkelcentrum van Sandton (Sandton city). Ook hier waren de prijzen erg hoog en lagen de duurste spullen in de etalage. Wel grappig om te zien al die prijzen, maar dan besef je ook dat dit echt de buurt is voor de rijken van Zuid-Afrika. Nadat we het winkelcentrum hadden gezien, zijn we met onze chauffeur door Sandton gereden om verschillende gebouwen en wijken te bekijken. Hiervan hebben we wat foto’s gemaakt. Hierna zijn we door gereden naar Rosebank Craft Market, dit is een souvenirwinkel met typisch Zuid-Afrikaanse spulletjes. Heel leuk om te zien en rond te lopen. Vandaag ging het afdingen beter dan vorige week, want hier lieten de verkopers je met rust tijdens het kijken. Heel fijn, want dat aandringen om wat te kopen werkt bij mij niet. Het afdingen ging ook goed, want het was eigenlijk niet echt nodig. We waren snel over de prijs eens. ’s Middags hebben we met z’n drieën 2 lekkere pizza’s op gegeten en daarna zijn we weer langzaam naar het hostel gereden. Onderweg heeft onze chauffeur nog diverse gebouwen en wijken laten zien van Rosebank en daarna was onze dag alweer voorbij.
Maandag 28 september 2015
Na een onrustige nacht wakker gemaakt door Nathalie, want ik hoorde de wekker niet. Nadat ik wakker was besefte ik pas dat het vandaag de laatste maandag is hier in Zuid-Afrika en dat we vandaag voor de laatste keer naar Tokozani gingen. Heel jammer, daarom juist heel veel zin in vandaag. We zijn weer door onze chauffeur naar Tokozani gebracht en daar werden we net zoals de andere keren hartelijk ontvangen door Coco. Op maandag komen de Friends of Diepsloot naar Tokozani, om les te gaan geven en andere activiteiten te ondernemen met de kinderen van de pre-school. Friends of Diepsloot komt elke maandag van 9.30 t/m 11.00 uur naar Tokozani. Ze nemen dan lesmateriaal mee om spelenderwijs verschillende dingen te leren aan de kinderen. Vandaag hadden ze voor de groep met 6 jarigen een blad met dieren en die moesten ze tellen. Het getal moesten ze weer opzoeken in een rij en de getelde dieren verbinden met het getal. In de groep met 5 jarigen hebben we getalbingo gedaan. Heel leuk gedaan en kinderen leren zo de getallen in het Engels, want kinderen worden zo verplicht om de Engelse taal te leren doordat de vrouwen van Friends of Diepsloot Engels zijn. Om 11 uur gingen de vrouwen van Friends of Diepsloot weer naar huis en hebben we nog wat liedjes gedaan met de kinderen. Daarna was het alweer tijd voor de lunch en daarna moesten de kinderen gaan slapen. Om 13.00 uur werden we weer opgehaald door onze chauffeur en toen begon ons eerste afscheid van Tokozani en Coco. Coco bedankte ons en ze bleef ons bedankten, wel moeilijk. Er is nog zoveel te doen hier bij Tokozani, maar je weet van te voren dat je niet alles kan oplossen en dat je dingen moet achter laten.
Dinsdag 29 september 2015
Vandaag weer naar de mobiele kliniek in Diepsloot geweest. We waren daar iets over 9 uur, want het was erg druk op de weg. Ook hier komt het voordat er file staat en vooral dat de taxibusjes in één keer stoppen op de weg of wisselen van rijstrook om af te slaan. Daarom zou ik hier niet willen en durven te rijden, het is zo te chaotisch en je weet niet wat andere vervoerders gaan doen zoals de taxibusjes. Toen we aankwamen bij de mobiele kliniek had Fatima nog geen patiënten, konden we mooi de koelkast bekijken die gisteren was gebracht. Fatima had hem ook nog niet gezien dus konden we mooi de reactie van haar zien. Het is een grote koelkast geworden van het merk Bosch, met een goede kwaliteit energielabel A++. Hier kunnen de vaccinaties wel in liggen. De koelkast stond eerst in de kerk waar de mobiele kliniek bij staat, maar daar was geen stroompunt te vinden. Lungo heeft er toen voor gezorgd dat de koelkast toch ergens kon staan waar stroom is. Nu staat de koelkast in de pre-school naast de kerk waar we bij staan. Er liggen nog geen vaccinaties in, maar dat komt vanzelf. Fatima en Lungo waren helemaal verbaast dat het een grote koelkast met kwaliteit is geworden en ze zijn erg blij mee. Hierna waren de eerste vrouwen gearriveerd en toen konden we beginnen met het werk. We hadden rond half 11 met Corin en Catherine afgesproken voor een interview en om een promotiefilmpje te maken voor Esizayo en het vrijwilligerswerk in de mobiele kliniek. Tussen het filmen door kwamen er vrouwen voor de prikpil of vrouwen met kinderen voor de controles.Verder hebben we vandaag verschillende pakketjes uitgedeeld aan moeder die net waren bevallen van een zoon of dochter of vrouwen die zwanger zijn. Ze waren ons erg dankbaar voor de pakketjes, ze komen dus goed terecht.
Woensdag 30 september 2015
We hebben vandaag voor de laatste keer gewassen ’s ochtends. Hierna werden we weer opgehaald door onze chauffeur om naar de mobiele kliniek in Diepsloot te gaan. We hadden met hem afgesproken dat hij onze 2 koffers weer zou meenemen, want we hadden die opgeslagen bij Corin. De koffers snel in onze kamer gezet en we zijn naar Diepsloot gereden. Toen we daar aankwamen was de mobiele kliniek er nog niet, maar na 20 minuten waren ze er. We hebben snel de spullen gepakt en we konden de eerste moeder ontvangen voor de prikpil. Tot 11 uur liep het lekker door, maar na 11 uur waren er geen moeders meer voor de prikpil of moeders met baby’s voor de controles. We hadden 2 weken geleden een voorraadlijst gemaakt en die hebben we op alfabetische volgorde gezet en in een Excel bestand gezet, zodat Fatima weet wat voor spullen er allemaal aanwezig zijn in de mobiele kliniek. Toen we hiermee klaar waren mochten en konden we in de zon gaan zitten, want we hadden nog steeds geen patiënten. We hebben gezellig met elkaar gekletst.Om 3 uur kwam onze chauffeur ons weer ophalen en heeft hij ons naar het hostel gebracht. Toen hebben we onze eerste spullen alweer in onze koffers gepakt. Door het inpakken ben ik er wel achter gekomen dat ik genoeg ruimte heb om alles in te kunnen pakken en niet dat ik net zoals de heenweg op mijn koffer moet gaan zitten om hem dicht te krijgen. Hierna zijn we naar Monte Casino geweest voor onze dagelijkse hoeveelheid internet en contact met thuis. ’s Avonds tijdens het eten zaten er verschillende mensen uit het hostel bij ons en ze vroegen ons verschillende dingen over Nederland, wel apart dat ze vragen gaan stellen wanneer we alweer bijna naar huis gaan.
Donderdag 1 oktober 2015
Vandaag onze laatste dag in de mobiele kliniek. Het was weer een erg warme en rustige dag. We hebben vandaag maar 6 vrouwen geholpen, die de prikpil kwamen halen. Rond 12 uur waren geen helemaal geen vrouwen meer en hebben we met z’n allen geluncht in de bus. Fatima had lekkere hapjes meegenomen en drinken gehaald omdat wij vandaag voor het laatst waren. We hebben van het hele team van de mobiele kliniek een klein cadeau gekregen om ons te bedanken voor de hulp. Wij hebben hun ook wat lekker gekregen voor de afgelopen 4 weken en zo hebben we het gezellig afgesloten met elkaar. Heel veel gekletst met elkaar, foto’s gemaakt en nummers uitgewisseld. Om 15 uur was het echt zo ver, we moesten afscheid nemen van Fatima, Lydia, Cynthia en Lungo. We hebben het naar ons zin gehad en we hebben weer meer ervaring gekregen in verschillende dingen, wat we weer mee nemen naar Nederland.
We gaan nu beginnen aan ons laatste weekend. In ons laatste weekend gaan we weer iets toeristisch doen, want we gaan naar Pilanesberg voor de safari! Het volgende blog zal ik daar over vertellen.
Tot na het weekend vanuit Zuid-Afrika of vanuit Nederland weer!
Mobiele kliniek, Shoppen en Tokozani
Sanbonani! (Hallo allemaal)
Weer een week achter de rug, wat is de week alweer snel gegaan. We denken al wel weer om naar huis te gaan, maar besef nog niet dat we al over 11 dagen weer thuis zijn in Nederland. We hebben deze week weer leuke dingen gedaan en gezien.
Maandag 21 september 2015
We werden vandaag om half 9 op gehaald door onze chauffeur om naar de kliniek in Diepsloot te gaan. Toen we daar aankwamen stond de mobiele kliniek er nog niet, wat wel vaker voorkomt. Op een gegeven moment vonden we het wel een beetje lang duren en hebben geïnformeerd waar de mobiele kliniek bleef. We kregen te horen dat de mobiele kliniek op een andere plek zou komen te staan, dus wij zijn naar de parkeerplaats gereden om daarna naar de nieuwe plek te gaan. Op de parkeerplaats waren ook Anne, Corin en Rush aanwezig, want we zouden vandaag onze spullen uit Nederland gaan geven aan Fatima, Lydia en Cynthia. Samen met Anne, Corin, Rush en onze spullen uit Nederland zijn we naar de nieuwe plek gereden. Mooi plek om te staan, maar het is wel kunst om daar te komen. De afslag van de weg naar het veldje waar de mobiele kliniek zit vol met gaten en bulten, dat bijna eng is om naar de bus te kijken als die rijdt. Gegeven moment stond de bus en konden we beginnen met het geven van de meegenomen spullen uit Nederland aan Fatima, Lydia en Cynthia. Ze waren er heel blij mee en waren ons erg dankbaar voor alle spullen. Ook een gedeelte van het geld dat we hebben opgehaald is uitgegeven aan een uitzuigapparaat, om wonden en andere lichaamsvloeistoffen uit en op te zuigen. Van het uitdelen hebben we verschillende foto’s gemaakt en er zijn foto’s van onze gemaakt, waar duidelijk op te zien is dat ze er heel blij mee zijn. De koelkast was nog niet binnen, maar die komt volgende week. Fatima was ook erg blij mee dat ze een koelkast kreeg voor de vaccinaties, dat betekent dat ze nu overal in Diepsloot kunnen staan om de moeders en kinderen te helpen. De meegebrachte kleren hebben we nog niet uitgedeeld, want het zijn babykleertjes voor pasgeborene. We zijn er nog mee bezig, maar er is wel een goed doel waar het naar toe gaat. Daar gaan we deze laatste weken nog mee bezig. Na het uitdelen waren er nog geen moeders met kinderen, dus we hebben de bus schoongemaakt en onze spullen in de bus opgeruimd. Wel jammer, dat we weer niet echt kunnen werken in de bus. Morgen komen als goed is de eerste moeders met kinderen op deze nieuwe plek om gezien te worden door Fatima en door ons.
Dinsdag 22 september 2015
Na een heerlijke nacht om half 8 uit bed gegaan om ons klaar te maken voor de dag en onze dagelijkse was die we doen. Vandaag werden we pas om half 11 opgehaald om naar de bus te gaan, omdat Fatima, Cynthia en Lydia een meeting hadden vanochtend en niet eerder op de bus konden zijn. Konden wij mooi onze laatste boodschappen doen die we deze 1,5 week nog nodig hebben. Hierna was het tijd om naar de mobiele kliniek te gaan. Gisteren hadden we afgesproken dat we vanaf 12 uur de moeders met kinderen zouden zien, maar ze waren er al om 11 uur. Dus we zijn toen we er waren direct begonnen met het zien van de moeders met kinderen. Het was zo druk dat we om 15 uur nog niet iedereen hadden gezien en we moeders naar huis hebben gestuurd dat ze volgende week dinsdag weer moeten komen. Vanaf donderdag hebben ze hier een lang weekend en Fatima is vanaf morgen tot dinsdag niet aanwezig dus de moeder die we niet hebben gezien vandaag, zien we dinsdag weer.
Woensdag 23 september 2015
De wekker stond weer om 7 uur, zodat we weer om half 9 klaar stonden om opgehaald te worden om naar de mobiele kliniek te gaan. Vandaag was Fatima niet aanwezig dus we hadden voorgesteld om Lydia, Cynthia en Lunga te helpen bij de Dental. Snel kwamen we er achter dat ze geen patiënten zouden zien, want ze beginnen maandag met de kinderen van de pre-school waar we bij staan te zien. Gelukkig hadden we gister al bedacht dat we alle meegebrachte spullen vandaag zouden uitzoeken en er pakketjes van zouden maken. Deze pakketjes kunnen we dan volgende week aan moeders die net bevallen zijn geven. We hebben in totaal 38 pakketjes gemaakt: 9 pakketjes met jongenskleertjes, 19 pakketjes met meisjeskleertjes en 10 startpakketjes. We zijn hier tot ongeveer half 12 mee bezig geweest en daarna hebben we genoten van de zon. We hadden overlegd dat we om 1 uur opgehaald zouden worden en naar ons hostel werden gebracht. Hierdoor hadden we ’s middags tijd om rustig door Monte Casino te lopen en foto’s er van te maken.
Donderdag 24 september 2015
Vandaag werden we om 9 uur opgehaald om naar Fourways Mall te gaan, het was maar ongeveer 5 minuten rijden dus we waren er erg vroeg. Sommige winkels zaten nog dicht dus toen wisten we weer waarom we eigenlijk om 10 uur hadden afgesproken met onze chauffeur. Gelukkig waren er wel een paar winkels open en zijn we daar mee begonnen. We hebben lekker rustig in de winkels rond gelopen en gekeken. Tussendoor even wat gedronken bij Mugg&Bean. We wouden ook wat bij ons drinken dus allebei wat besteld, maar dat viel wel erg groot uit. Ik had een muffin met chocoladestukjes, maar die was zo groot dat het wel mijn lunch kon zijn. Na Fourways Mall zijn we door gereden naar Fourways Garden om de laatste boodschappen te doen voor de laatste 1,5 week die we hier nog zijn. Nu gaat de tijd wel erg snel, maar we leven ook wel toe naar dat we weer naar Nederland gaan om onze verhalen en foto’s te laten zien en horen. Nadat we weer thuis waren van het boodschappen doen hebben we een rondje gemaakt door de wijk om foto’s te maken. Het was eigenlijk te warm om een rondje te lopen, maar we hebben alles er voor over om foto’s te kunnen maken. We wisten dat we na ons rondje naar Monte Casino zouden gaan en dat we daar wel weer zouden afkoelen, want het is daar altijd lekker koel binnen. In Monte Casino zijn we uit eten geweest bij Col’Cacchio. We hadden gisteren al gekeken wat we konden eten en toen hadden we al bedacht dat we lasagne zouden eten als we uit eten zouden gaan. De lasagne smaakte voortreffelijk! Hierbij heb ik een gemixte ijsthee gehad, wat erg goed smaakte. Hierna moesten we snel naar huis, want we mogen niet in het donker over straat hier.
Vrijdag 25 september 2015
Vrijdag is de dag dat we naar de pre-school Tokozani gaan. Door de vrije dag van gisteren weren er minder kinderen dan normaal, maar ook wel lekker want zo kan je sommige kinderen meer persoonlijke aandacht geven. Toen we bij Tokozani kwamen hadden de kinderen hun ontbijt nog niet op, we hebben eerst geholpen met het ontbijt uitdelen. Nadat ze dat op hadden konden we beginnen met een lesje schrijven. Vandaag moesten de kinderen alle letter van het alfabet op schrijven en de cijfers 1t/m 20 schrijven. Je kan gewoon zien aan hoe snel ze zijn hoe lang ze al bij Tokozani komen. Sommige kinderen waren al na 10 minuten klaar, maar andere waren na 1 uur oefenen nog niet klaar. Na het uurtje schrijven moesten de kinderen in de benen komen en gingen ze de traditionele dans dansen die bij de feestdag van gisteren hoorde. Heel leuk om te zien. Na de dans was het al weer tijd voor de lunch en het rusten. Nathalie hebben weer geholpen met het voeden van de jongste kinderen op Tokozani. Om 13.00 uur was het al weer tijd om naar het hostel te gaan. Daar hebben we heerlijk met onze voeten in het zwembad gezeten, want het is hier erg warm.
De (werk)week is voorbij en het weekend staat alweer voor de deur. We gaan genieten van onze uitjes en het heerlijke weer, want voor dat ik het weet zijn we weer in het koude Nederland.
Dit was het al weer.
Tot de volgende keer!
Onvoorstelbaar weekend
Hee allemaal! Daar ben ik weer.
Weekend gehad, dus weer een ervaring rijker en weer veel leuke/spannende dingen gedaan en gezien. Veel plezier met lezen!
Zaterdag 19 september 2015
Het is weer weekend, dus tijd voor een excursie. Vandaag hadden we gepland om naar Hartbeespoort te gaan om naar de CableWay te gaan en naar Chameleon Village. Om 9 uur hadden we afgesproken met onze chauffeur om naar Hartbeespoort te rijden, ongeveer 40 minuten rijden vanuit ons hostel in Johannesburg. We verlieten de stad Johannesburg via prachtige bergen en dalen, wat voor een prachtig uitzicht zorgde. Het was ook heerlijk om door de bergen heen te rijden, wel zo’n gevoel van opstijgen en dalen in het vliegtuig. Mijn oren gingen elke keer dicht zitten als we de berg waren en plopte weer open als we weer in een dal kwamen. Op een gegeven moment waren we in Hartbeespoort aan en zijn we naar het gebouw gereden waar de CableWay vanuit vertrok naar de top van de berg. Daar was het al mooi, maar hoe hoe hoger we kwamen hoe mooiere en betere het uitzicht werd. Boven op de berg was het adembenemend mooi. Zo ver kunnen kijken en gewoon overal boven kunnen kijken. Fantastisch!!! Moeilijk om te omschrijven, maar hopelijk zeggen de foto’s genoeg die ik heb gemaakt. Op de berg gezellig wat gedronken en genoten van het uitzicht. Daarna weer naar beneden gegaan, weer een ander uitzicht. Na de CableWay wouden we naar de Dam rijden, maar daar hadden we geen coordinaten van opgeschreven dus we wisten niet helemaal waar het lag. Wel gezocht, niet gevonden. Tijdens het zoeken kwamen we wel langs een prachtig water, weer foto’s gemaakt van het water en het uitzicht op de bergen. Het volgende punt was voor ons Chameleon Village, een hal gevuld met typisch Zuid-Afrikaanse souvenirs en kleding. Er stonden heel veel standjes aan elkaar vast, dus je wist niet van wie welke stand was. Daar kwam je snel genoeg achter want als je al naar de stand keek kwam de verkoper al naar je toe van kijk rond en koop bij mij dit en dit. Ze hingen aan je lippen om echt iets aan je te kunnen verkopen. Je kon niet rustig kijken en dan beslissen, nee ze prijzen elke keer producten aan. Uiteindelijk wat gevonden, maar toen begon het…Afdingen. Wat lastig, want er staat geen prijs op het product, dus je weet niet wat het kost. De verkoper begint altijd hoog, maar uit eindelijk hebben wij voor een goede prijs dingen kunnen komen bij Chameleon Village. Ben er welk achter, afdingen is niet iets voor mij. Je weet niet waar je mee kan beginnen, maar je weet ook dat ze een hoge prijs willen hebben. Lastig, maar het is ons gelukt! Na deze ervaring een burger Hawaai met vlees, kaas, ham, ananas, tomaat, sla, dressing en gebakken aardappelen gegeten. Heel lekker maar de burger was me groot, dat hij niet in mijn mond paste. Tijdens het eten viel die ook uit elkaar, dus besloten om toch maar met mes en vork te gaan eten. Na deze burger zat ik ook vol en zijn we naar huis gereden.
Zondag 20 september 2015
Onze dag begon al om 4.30 uur, want toen ging onze wekker al om naar Ukutula Lion researchcentre te gaan. Wat vroeg!! Kan best vroeg opstaan, maar dit is wel heel vroeg. Voordeel was wel, ik had een goede douche met warm water en een goede straal. 5.30 uur zijn we vertrokken en we waren er rond 7.15 uur. Weer fanatisch uitzicht vanuit de auto met een opgaande zon en verschillende bergen. Toen we er bijna waren, moesten we nog 20 minuten over een erg hobbelige weg rijden wat uit grevel en zand bestond. Niet erg fijn voor de auto, maar ook niet voor ons. Bij Ukutula werden we opgewacht door een wachter en die stuurde ons naar de logde voor de thee. Om 8 uur startte de dag met het lopen met de leeuwen. We liepen met een groep van 10 mensen, 2 verzorgers en 5 leeuwen. Toen ze los mochten vond ik het wel even eng, want ze rende het veld over en op ons af. Voor de tijd hadden we goede instructies gehad en we kregen allemaal een stok om de leeuwen op afstand te houden. Heel gaaf om met deze 5 leeuwen te lopen, terwijl ze los om je heen lopen/rennen. Bijna onvoorstelbaar dat we dit hebben gedaan, maar de foto’s bewijzen het! Tijdens het lopen kregen we de tijd om foto’s te maken en te kijken naar de leeuwen. Het lopen duurde ongeveer tot 9 uur, toen we terug waren bij de logde hadden we tot 10 uur de tijd om thee te drinken en naar het toilet te gaan. Om 10 uur werden we weer meegenomen door een verzorgerster om een rondje te maken langs de verblijven van grotere leeuwen, tijgers en cheeta’s. Ook hier hebben we heel veel foto’s van gemaakt. Tijdens dit rondje mochten we ook in het verblijven van de jonge cheeta’s, om ze te aaien, met ze te spelen en foto’s te maken voor dichtbij en samen met de dieren. Heel gaaf, maar ook eng. Tijdens het spelen heeft me er een licht gebeten in mijn boven arm, maar niet pijnlijk. Nu nog maar 2 rode puntjes te zien. Na het rondje langs alle verblijven hadden we een korte pauze om een scone met slagroom en jam te eten en wat te drinken. Daarna was het tijd voor het laatste, knuffelen met een babyleeuwtje. Heel schattig en een raar idee, maar super gaaf!! Na afloop hebben we een certificaat gekregen dat we deel hebben genomen aan de activiteiten bij Ukutula. Vervolgens zijn we moe en vol met indrukken naar het hostel gereden.
Dit was weereen gaaf weekend wat ik echt niet wou missen en niet van te voren had bedacht dat ik dit allemaal zou gaan doen.
Hopelijk vonden jullie het weer leuk om te lezen.
Groetjes uit Zuid-Afrika!
Mobiele kliniek en ziek zijn in Zuid-Afrika
Hoi allemaal!
Weer een bericht uit het zon overgoten Zuid-Afrika met 31 graden. Geniet van mijn blog en ik geniet weer van de berichtjes.
maandag 14 september 2015
Om half 9 zouden we opgehaald worden door onze chauffeur, maar de chauffeur stond er al eerder en dat werd ons door een jongen uit het hostel verteld. We moesten even op Fatima wachten, want die zou met ons mee rijden naar Diepsloot. In Diepsloot aangekomen bleek de mobiele kliniek er nog niet te zijn en dat op de plek een vrachtwagen stond geparkeerd. Toen de mobiele kliniek aanwezig was zo snel mogelijk alles klaar gemaakt om de eerste moeders met kinderen te kunnen zien. Voor de middag kwamen er vooral moeders met kinderen van 10 weken, 1,5 jaar en 2 tot 3 jaar voor de vaccinaties. Hierbij mochten wij weer de registratie doen van de vaccinaties. Tussendoor werd er af en toe aan de moeders de prikpil gegeven, hiervoor moesten wij de vloeistof op zuigen en de injectie klaarleggen. Nadat de moeders met de kinderen bij ons waren geweest moesten ze weer terug naar de kliniek die naast de mobiele kliniek staat. Nathalie en ik gingen om en om met de moeders mee naar binnen om ze naar de goede kamer te verwijzen. Rond half 1 stopten we om de eten in de zon, want het is hier tussen de 25 en 30 graden. Heerlijk! Na onze lunchpauze kwamen er moeders voor de 2 maandelijkse of de 3 maandelijkse anticonceptie. Hierbij hebben ik af en toe de bloeddruk gemeten en gewogen. Verder de registratie gedaan van het contact met Fatima. We moeten dan op schrijven waar voor, wat de gemeten waardes zijn en wanneer ze weer terug moeten komen voor de volgende anticonceptie. Rond 2 uur stopten we weer, want Fatima wou even weten wat we nog aan voorraad hadden in de bus. Om 3 uur kwam de chauffeur ons weer ophalen en bracht hij ons weer naar het hostel. Toen snel onze slippers aangedaan en naar de winkel gelopen, om een paar boodschappen te doen. Weer terug, gegetenen genoten van de avond.
dinsdag 15 september 2015
Vandaag werden we om half 9 opgehaald door onze chauffeur om naar het kantoor van Rhiza te gaan. Vandaag konden we niet naar Diepsloot met de mobiele kliniek, want het ministerie kwam bij de kliniek langs waar de mobiele kliniek naast staat. Op kantoor hebben we Fatima, Cynthia en Lydia geholpen om in Word te kunnen werken. Daarna werden we door Fatima mee genomen naar de mobiele kliniek om alle materialen en medicijnen te tellen die aanwezig waren in de bus. Hier zijn we eigenlijk de hele dag mee bezig geweest, want alle kastjes zaten vol met spullen en die moesten allemaal geteld worden. Niet het leukste werk, maar het hoort er ook bij en we hadden muziek op als achtergrond muziek. Toen was onze “werk” dag alweer voorbij.
woensdag 16 september 2015
Vannacht ziek geworden, merkte dinsdagavond al wel dat ik wat misselijk werd maar niet aan gedacht dat ik ziek zou worden. Er 2 keer eruit geweest, wat voor ons beide voor een gebroken nacht zorgde. ’s Ochtends voelde ik me al wel wat beter, alleen erg moe van de gebroken nacht dacht ik. Geprobeerd te eten, maar met moeite ¾ van mijn broodje opgegeten. Zo als jullie misschien wel weten kan ik goed eten, zelfs ’s ochtends. Dat was voor mij wel de bevestiging dat ik echt ziek was geworden. Waarschijnlijk door het eten van gisteren: aardappelen met gemengde blikgroente en een kipburger. Toch maar besloten om naar de mobiele kliniek te gaan om Fatima, Lydia en Cynthia te helpen. We zouden vandaag eindelijk gaan registeren met de laptop. Heel veel zin in dus met volle moed naar de mobiele kliniek. Toen de mobiele kliniek er was hebben Nathalie en ik alle spullen gepakt om aan de slag te kunnen en de eerste patiënten te kunnen zien. Ook vanochtend kwamen baby’s/kinderen in de mobiele kliniek voor de controles, maar we hadden de vaccinaties niet bij ons dus voor de vaccinaties moesten ze naar de kliniek die naast de mobiele kliniek staat. Bij de eerste patiënten konden wij niet zoveel doen, dus kregen wij de opdracht om voor ’s middags als vast de vloeistof voor de prikpillen op te zuigen. Bij de laatste spuit die ik klaar maakte merkte ik in een keer dat ik licht in mijn hoofd werd en naar buiten moest om niet flauw te vallen. Geprobeerd om aan te geven, maar volgens mij heb ik alleen gezegd dat ik naar buiten moest en Nathalie aangekeken dat het mis is. Volgens haar was ik ook helemaal wit, dus was ook mis. Snel naar buiten gegaan en gaan zitten, daar kreeg ik een flesje Cola van 500ml en die moest ik op drinken. Ik houd dus echt niet van drinken met prik, dus wat een ellende. Ziek voelen en iets drinken waar je niet van houdt. Gelukkig nadat ik hem op had voelde ik me weer beter en had ik weer wat kleur en energie, maar ik moest wel blijven zitten. ’s Middags geholpen met het registeren van vrouwen die voor de prikpil kwamen. Tussendoor Nathalie in de gaten gehouden, want die voelde zich ’s middags niet goed worden en is buiten gaan zitten. Rond 3 uur mochten we naar huis. We hadden al contact gehad met Corin en Anne en zij zijn naar ons te gekomen hoe het met ons ging. Anne bevestigde wat wij al dachten: Voedselvergiftiging! van de niet goed gebakken kipburger. Weer een ervaring rijker: Voedselvergiftiging hebben en ziek zijn in het buitenland. Besloten dat we vanavond en morgen rustig aan zouden doen. Dat hebben we ook gedaan, ik heb gelezen en Nathalie heeft heerlijk geslapen
donderdag 17 september 2015
Heerlijk geslapen en voel me al weer wat beter.Nog wel wat slapjes, maar even wat eten en lekker douchen en dan ben ik er wel weer. Eerst nog wel even lekker in bed gelegen om een boek te lezen en muziek te luisteren, maar daarna goed ontbeten en genoten van de douche. Hierna was Nathalie ook wakker en hebben we ons klaar gemaakt om toch even wat boodschappen te doen. Nou daar liepen we dan in de Spar, helemaal geen zin en trek in eten. Het viel ons ook beide zwaarder dan verwacht. Toch in 45 minuten boodschappen gedaan en daarna weer wat gegeten. Het smaakte ook wel weer, dus het gaat de goed kant op.
vrijdag 18 september 2015
Vrijdag is Tokozani dag, dus vandaag zijn we naar de pre-school Tokozani geweest. We werden om half 9 opgehaald en we waren daar rond 9 uur in bij de school. De kinderen hadden hun ontbijt nog niet op, dus we zijn vandaag begonnen met het uitdelen van het ontbijt in de groep met 5-6 jarigen. Ze hadden pap als ontbijt. Iedereen kreeg sowieso een bordje, maar ik vond het wel opvallend dat niet iedereen een tweede bordje kon krijgen. Als ze het snel op hadden, dan kon je een nieuw bordje pakken met pap. Rond 10 uur begon het leren eindelijk echt. Coco schreef de hoofletters en kleine letters van de letters LMNOPQR op het bord en de kinderen moesten de letters een paar keer hard opzeggen. Hierna kregen ze allemaal een papier en moesten de kinderen gaan oefenen met het schrijven van deze letters, 1 A4tje aan beide kanten vol. Hierbij was onze hulp erg hard nodig. De kinderen kunnen wel schrijven, maar vooral de letters MNPQ waren erg lastig en ze hebben niet genoeg concentratie om te kunnen oefenen met de letters. Onze hulp was vooral stimuleren van het oefenen en het corrigeren van de letters hoe ze geschreven waren. Heel vaak de letters voor geschreven en met hun samen de letters geschreven. Ik heb nog nooit zo vaak de letters geschreven in 2 uur tijd. Nadat ze het papier vol hadden, moesten ze gaan oefenen met de cijfers 1 t/m 10. Hierbij waren de cijfers 2, 3, 5, 8 en 9 lastig. Ook hierbij veel gecorrigeerd, voorgeschreven en samen geoefend. Rond 11.30 uur was het lunchtijd voor de kinderen en hebben we geholpen met het voeden van de 0-18 maanden kinderen. Hierna zijn we naar Anne toe reden voor een interview over onze ervaringen en meningen. Verder nog over gehad hoe het vrijwilligerswerk en Zuid-Afrika kunnen promoten, want het is hier super leuk en mooi. Met geweldig weer en ik weet nu al dat het een fantastische ervaring is waar ik mijn hele leven op terug kan kijken.
De week is niet helemaal verlopen hoe ik me had bedacht vorige week, maar dat ik ook Zuid-Afrika. Aanpassen en ervaring rijker worden!
Tot de volgende keer!
2 projectdagen en sightseeing
Hoi allemaal!
Weer een berichtje uit Zuid-Afrika. Voordat ik het vergeet, leuk al jullie reacties op mijn blog. Gewoon blijven doen.
Het is weer een heel verhaal geworden, maar er is hier ook zoveel te zien en mee te maken.
Donderdag 10 september 2015
Na 2 dagen op kantoor te zitten en te oefenen met het systeem zijn we vandaag naar de mobiele kliniek in Diepsloot geweest. We zouden om 8.00 uur opgehaald worden, maar door het vele verkeer wat hier ook staat werd het wat later. Uiteindelijk waren we rond 9 uur bij de mobiele kliniek en konden de voorbereidingen beginnen om de eerste moeders met kinderen te zien. Wij konden niet zo veel doen bij de voorbereidingen, want de bus moest schoon gemaakt worden en dat konden we niet met z’n alle doen. We een paar keer gevraagd als we wat konden doen, maar we moesten gewoon afwachten totdat we konden beginnen. ’s Ochtends kwamen er moeders met hun zoon of dochter die 6 weken geleden was geboren voor de vaccinaties en voor de controles. Voor de vaccinaties moest er geregistreerd worden welke vaccinaties er zijn gegeven, wat het badgenummer is van de vaccinatie en welke datum de vaccinatie is gegeven. Deze registratie hebben wij gedaan, nadat Fatima ons had laten zien wat er opgeschreven moest worden en waar in het boekje. Dit boekje is heet in Nederland het groeiboekje wat je bij het consultatiebureau krijgt. De vaccinaties hebben wij klaar gemaakt door de naald op spuit te doen, maar Fatima gaf zelf de vaccinaties. Dit mogen we hier niet doen, daar zijn we niet voor geregistreerd en verzekerd. Net voor de middag hebben Nathalie en ik heel veel prikpillen klaargemaakt door de vloeistof op te zuigen. Na onze middagpauze kwamen er vrouwen voor de anticonceptie. Daarnaast werd de bloeddruk en het gewicht gemeten.’s Middags was Anne ook aanwezig om te kijken hoe de mobiele kliniek in het echt draait. ’s Middags heb ik alleen gekeken, want ik wou eerst weten hoe het allemaal gaat en daarna het zelf gaan doen.Om 3 uur werden we opgehaald door onze chauffeur en zijn we naar het hostel gebracht.
Vrijdag 11 september 2015
Vandaag mochten we helpen bij de pre-school Tokozani in Diepsloot. Coco (baasin en medeoprichtster) stond ons al op te wachten. We kregen eerst een rondleiding rond alle lokalen met de verschillende leeftijden van 0 t/m 6 jaar. Wat een kinderen met veel geluid en energie, fantastisch! We hadden samen besloten dat Nathalie en ik allebei een andere klas zouden nemen. Ik ben naar de klas met 5 jarigen. Ik kwam in die klas en er was geen juf aanwezig, dus ik moest me even alleen redden. Maar ik kreeg letterlijk een warm welkom, want alle kinderen stormde op me af en gaven me een knuffel. En het was al zo warm in dat lokaaltje waar de zon in scheen. Nadat de juf weer kwam van deze klas mocht ik een lesje engels gaan doen met de kinderen. Wel even nadenken wat je kan doen met kinderen van 5 jaar. Coco heeft me een paar voorbeelden gegeven en toen kon ik er mee verder. Ik heb de woorden van ogen, neus, mond, oren en voeten beschreven en wat je er mee kan doen. Dit hebben we een voor een beschreven en laten opzeggen totdat de kinderen wisten wat het was in het Engels. De kinderen waren het op gegeven moment zat om stil te zitten dus hebben we hoofd-schouder-knie en teen gedaan. Nu waren ze weer wakker en ze hebben allemaal een wit papier en een krijtje gekregen om een gezicht te tekenen met ogen, neus, mond en oren. Hierna was het alweer tijd om te gaan plassen en naar buiten te gaan voor de lunch. Ze eten hier ’s middags warm en op het menu stond rijst met rozijnen en een soort bonen. Alle kinderen kregen dit. Nathalie en ik hebben de allerjongsten van 0 tot 18 maanden geholpen met eten. Echt super leuk en dankbaar, want anders moet 1 begeleidster dit doen. Eigenlijk onmogelijk. Na het eten is het slaap/rusttijd en zijn we naar Corin gegaan. We hadden afgesproken om onze gesponsorde spullen uit de koffers te halen en te laten zien. Ik was zelf al weer vergeten wat we allemaal hadden, wat een veel spullen. Nogmaals bedankt voor alle gedoneerde spullen. Verder hebben besproken wat er gedaan kan worden van het opgehaalde geld. Van dit geld wordt een vriezer gehaald om de vaccinaties in te doen voor de mobiele kliniek. Een super goed doel, wat een lange tijd mee kan gaan.
Zaterdag 12 september 2015
Op het programma voor vandaag stond de sightseeing in Johannesburg met de Hop on hop off bus. Al wel eerder gedaan, maar nu kan ik me weer herinneren hoe leuk en hoe veel je ziet van de stad met z’n bus. We zijn met de chauffeur naar het Apartheidsmuseum gereden. Daar begon onze sightseeing tour door Johannesburg. Bij de kassa kwamen we er achter dat het erg toeristisch is want we hoorden een Vlaams accent, heel grappig om hier Vlaams te horen. Het apartheidsmuseum was erg indrukwekkend om te zien, wat er allemaal is gebeurt dat zwarte en blanke mensen gelijk zijn in Afrika. Het museum ging vooral over wat Nelson Mandela heeft gedaan, maar ik wist niet dat hij er zoveel mee te maken heeft gehad.Na het apartheidsmuseum zijn we met de hop on hop off bus door Johannesburg gereden. Wat mooi om alles te zien vanuit de bus met Nederlands gesproken gids. We hebben op het hoogste gebouw van Afrika gestaan met 50 etages hoog. Op de 50ste etage was uitzicht over de stad te zien, wat fantastisch is! Johannesburg heeft heel veel hoge gebouwen, maar daar konden we overheen kijken zodat we de bergen en meer natuur konden zien. De stad zelf vind ik echt een stad, maar in elke straat speelt er muziek wat een leuke sfeer geeft. Na de Hop on hop off bus zijn we weer door onze chauffeur opgehaald en af gezet bij Monte Casino om uit eten te gaan bij de pizzeria.
Zondag 13 september 2015
Vandaag was de sightseeing in Soweto (South West Township) aan de beurt samen met onze chauffeur. Van te voren hadden we op gezocht waar we heen wouden en wat de adressen waren, zodat we dat konden invoeren in de tomtom. We zijn begonnen bij de 2 Orlando towers, die prachtig zijn door hun afbeelding rondom de towers. Met een liftje zijn we omhoog gegaan en hadden we een fantastisch uitzicht over het grote Soweto en op de mensen die gingen bungeejumpen. Op de towers zijn er foto’s gemaakt van ons, want we mochten niet met onze eigen camera foto’s maken van het uitzicht. Na de Orlando Towers zijn we naar het grote universiteitsziekenhuis, we mochten er niet naar binnen met onze camera’s ivm privacy. Heel logisch. We konden ook weinig zien, want de bewaking gaf aan dat het ziekenhuis alleen maar rondleidingen gaf doordeweeks. zijn we doorgereden naar het Hektor Pietersonmuseum, niet naar binnen gegaan maar wel rond om veel foto’s gemaakt. Daarna even wat gegeten in een lokaal tentje bij het Hektor Pietersonmuseum. Hier zijn we een gids tegen gekomen die ons wou rondleiden in VilaKazistreet, de meest bekende straat van de wereld. Deze straat heeft 2 awards gewonnen. Verder staat in deze straat het eerste vernieuwde huis van Nelson Mandela en nu is het een museum. De gids heeft ons langs verschillende krampjes geleid, het huis van meneer Tutu en een tv-studio geleid, zo klein en onvoorstelbaar. De VilaKazistreet ademt cultuur met muziek en een geweldige sfeer. Helemaal niet het gevoel dat je in een township loopt. Geweldig! Hierna zijn we langs het Orlando stadion gereden, waar in 2010 het WK is geweest. Zo groot en ook fantastisch om te zien, vooral met de gedacht dat hier het WK is gespeeld. Daarna was het weer tijd om naar het hostel te gaan. Wat een geweldige dag!!
Ik hoop dat jullie het nog steeds leuk vinden om mijn blog te lezen.
Volgende week gaan we een volle week helpen bij de mobiele kliniek, dus de volgende keer heb ik weer genoeg te vertellen.
Eerste dagen van het project
Hoi allemaal!
Daar ben ik weer, zoals jullie merken kan ik nu meer aan mijn blog werken doordat we weten waar en hoe we internet hebben. Nu weer even een korte update van onze week!
Maandag 7 september werden we om 8.45 uur door Corin op gehaald om naar de Pre-school Tokozani gebracht te worden. We werden op een parkeerplaats afgezet en daar hebben we Susan en Annabel ontmoet. Met Susan en Annabel zijn we naar de Zoo Johannesburg gereden. Daar werden we op gewacht door 85 kinderen van Tokozani, die netjes hand in hand met z’n tweeën in een rij stonden te wachten. Onvoorstelbaar, krijg je in Nederland niet voor elkaar! Er waren 3 groepen: 3 jarigen, 4 jarigen en 5 jarigen. Nathalie, Susan, Georgie en ik waren samen met 7 kinderen van 5 jaar de groene groep. Samen met deze groep hebben we in de dierentuin gelopen. Wat een lieve en leuke kinderen, tijdens het lopen hielden ze je hand vast of wouden ze dat je zou dragen. Het dragen een paar keer gedaan, maar is wel zwaar. We hebben verschillende dieren gezien waar de kinderen erg enthousiast over waren: apen, olifanten, leeuwen, vogels en krokodillen. Geweldig om te zien dat deze kinderen van dit uitje helemaal blij worden. Om 12 uur was het lunchtijd en gingen de kinderen in een grote kring zitten om de uitgedeelde boterhammen, pakjes drinken en het zakje chips op te eten en te drinken. Hierna was het tijd om naar huis te gaan. Helemaal moe en voldaan zat ik in de auto weer terug naar het hostel. Gelukkig hadden we makkelijk en snel eten, zodat we aan onze avond konden beginnen.
Dinsdag 8 september was het eindelijk zover, we gaan in de mobile clinic werken in Diepsloot. Kort voordat we weg gingen (8.00 uur) hoorde we van onze chauffeur dat de mobile clinic niet in Diepsloot stond, maar ergens anders. Van Fatima hoorde we uit eindelijk dat de mobile clinic niet reed door de hoeveelheid regen die er is gevallen afgelopen dagen. We moesten daarom op kantoor blijven. Op kantoor zijn we bezig geweest om te leren hoe je patiënten kan inschrijven en de onderzoeken kan registeren die er gedaan worden door de medewerkers van de mobile clinic. Deze week blijven we de hele week nog op kantoor om het systeem te leren kennen en er mee te oefenen. Vanaf volgende week maandag gaan we in het echt patiënten inschrijven en registeren. Wel jammer, want ik had zo veel zin in het project op de mobile clinic. Volgende week is er weer een week en dan gaan we lekker aan de slag bij de mobile clinic.
Ook woensdag zijn we weer naar kantoor geweest om te oefenen met het registeren en invoeren van de gegevens. Voor de middag zijn we vooral bezig geweest met het registeren van nieuwe patiënten. Heel simpel, het werkt bijna het zelfde als in Nederland alleen er moeten minder gegevens ingevoerd worden. Ik heb het 1 keer gedaan en toen wist ik het wel. ’s Middags na de lunchpauze van 1 uur mochten we bezig gaan met het invoeren van gemeten waardes zoals de bloeddruk, zuurstof gehalte, hartslag, lengte en gewicht en temperatuur. Om 15 uur was onze (werk)dag weer ten einde en werden we weer opgehaald door onze chauffeur om naar huis gebracht te worden.
Dit was het weer voor nu, de rest volgt eind van de week.
Tot de volgende keer!
