Hoi allemaal!

Weer een berichtje uit Zuid-Afrika. Voordat ik het vergeet, leuk al jullie reacties op mijn blog. Gewoon blijven doen.

Het is weer een heel verhaal geworden, maar er is hier ook zoveel te zien en mee te maken.

Donderdag 10 september 2015

Na 2 dagen op kantoor te zitten en te oefenen met het systeem zijn we vandaag naar de mobiele kliniek in Diepsloot geweest. We zouden om 8.00 uur opgehaald worden, maar door het vele verkeer wat hier ook staat werd het wat later. Uiteindelijk waren we rond 9 uur bij de mobiele kliniek en konden de voorbereidingen beginnen om de eerste moeders met kinderen te zien. Wij konden niet zo veel doen bij de voorbereidingen, want de bus moest schoon gemaakt worden en dat konden we niet met z’n alle doen. We een paar keer gevraagd als we wat konden doen, maar we moesten gewoon afwachten totdat we konden beginnen. ’s Ochtends kwamen er moeders met hun zoon of dochter die 6 weken geleden was geboren voor de vaccinaties en voor de controles. Voor de vaccinaties moest er geregistreerd worden welke vaccinaties er zijn gegeven, wat het badgenummer is van de vaccinatie en welke datum de vaccinatie is gegeven. Deze registratie hebben wij gedaan, nadat Fatima ons had laten zien wat er opgeschreven moest worden en waar in het boekje. Dit boekje is heet in Nederland het groeiboekje wat je bij het consultatiebureau krijgt. De vaccinaties hebben wij klaar gemaakt door de naald op spuit te doen, maar Fatima gaf zelf de vaccinaties. Dit mogen we hier niet doen, daar zijn we niet voor geregistreerd en verzekerd. Net voor de middag hebben Nathalie en ik heel veel prikpillen klaargemaakt door de vloeistof op te zuigen. Na onze middagpauze kwamen er vrouwen voor de anticonceptie. Daarnaast werd de bloeddruk en het gewicht gemeten.’s Middags was Anne ook aanwezig om te kijken hoe de mobiele kliniek in het echt draait. ’s Middags heb ik alleen gekeken, want ik wou eerst weten hoe het allemaal gaat en daarna het zelf gaan doen.Om 3 uur werden we opgehaald door onze chauffeur en zijn we naar het hostel gebracht.

Vrijdag 11 september 2015

Vandaag mochten we helpen bij de pre-school Tokozani in Diepsloot. Coco (baasin en medeoprichtster) stond ons al op te wachten. We kregen eerst een rondleiding rond alle lokalen met de verschillende leeftijden van 0 t/m 6 jaar. Wat een kinderen met veel geluid en energie, fantastisch! We hadden samen besloten dat Nathalie en ik allebei een andere klas zouden nemen. Ik ben naar de klas met 5 jarigen. Ik kwam in die klas en er was geen juf aanwezig, dus ik moest me even alleen redden. Maar ik kreeg letterlijk een warm welkom, want alle kinderen stormde op me af en gaven me een knuffel. En het was al zo warm in dat lokaaltje waar de zon in scheen. Nadat de juf weer kwam van deze klas mocht ik een lesje engels gaan doen met de kinderen. Wel even nadenken wat je kan doen met kinderen van 5 jaar. Coco heeft me een paar voorbeelden gegeven en toen kon ik er mee verder. Ik heb de woorden van ogen, neus, mond, oren en voeten beschreven en wat je er mee kan doen. Dit hebben we een voor een beschreven en laten opzeggen totdat de kinderen wisten wat het was in het Engels. De kinderen waren het op gegeven moment zat om stil te zitten dus hebben we hoofd-schouder-knie en teen gedaan. Nu waren ze weer wakker en ze hebben allemaal een wit papier en een krijtje gekregen om een gezicht te tekenen met ogen, neus, mond en oren. Hierna was het alweer tijd om te gaan plassen en naar buiten te gaan voor de lunch. Ze eten hier ’s middags warm en op het menu stond rijst met rozijnen en een soort bonen. Alle kinderen kregen dit. Nathalie en ik hebben de allerjongsten van 0 tot 18 maanden geholpen met eten. Echt super leuk en dankbaar, want anders moet 1 begeleidster dit doen. Eigenlijk onmogelijk. Na het eten is het slaap/rusttijd en zijn we naar Corin gegaan. We hadden afgesproken om onze gesponsorde spullen uit de koffers te halen en te laten zien. Ik was zelf al weer vergeten wat we allemaal hadden, wat een veel spullen. Nogmaals bedankt voor alle gedoneerde spullen. Verder hebben besproken wat er gedaan kan worden van het opgehaalde geld. Van dit geld wordt een vriezer gehaald om de vaccinaties in te doen voor de mobiele kliniek. Een super goed doel, wat een lange tijd mee kan gaan.

Zaterdag 12 september 2015

Op het programma voor vandaag stond de sightseeing in Johannesburg met de Hop on hop off bus. Al wel eerder gedaan, maar nu kan ik me weer herinneren hoe leuk en hoe veel je ziet van de stad met z’n bus. We zijn met de chauffeur naar het Apartheidsmuseum gereden. Daar begon onze sightseeing tour door Johannesburg. Bij de kassa kwamen we er achter dat het erg toeristisch is want we hoorden een Vlaams accent, heel grappig om hier Vlaams te horen. Het apartheidsmuseum was erg indrukwekkend om te zien, wat er allemaal is gebeurt dat zwarte en blanke mensen gelijk zijn in Afrika. Het museum ging vooral over wat Nelson Mandela heeft gedaan, maar ik wist niet dat hij er zoveel mee te maken heeft gehad.Na het apartheidsmuseum zijn we met de hop on hop off bus door Johannesburg gereden. Wat mooi om alles te zien vanuit de bus met Nederlands gesproken gids. We hebben op het hoogste gebouw van Afrika gestaan met 50 etages hoog. Op de 50^ste etage was uitzicht over de stad te zien, wat fantastisch is! Johannesburg heeft heel veel hoge gebouwen, maar daar konden we overheen kijken zodat we de bergen en meer natuur konden zien. De stad zelf vind ik echt een stad, maar in elke straat speelt er muziek wat een leuke sfeer geeft. Na de Hop on hop off bus zijn we weer door onze chauffeur opgehaald en af gezet bij Monte Casino om uit eten te gaan bij de pizzeria.

Zondag 13 september 2015

Vandaag was de sightseeing in Soweto (South West Township) aan de beurt samen met onze chauffeur. Van te voren hadden we op gezocht waar we heen wouden en wat de adressen waren, zodat we dat konden invoeren in de tomtom. We zijn begonnen bij de 2 Orlando towers, die prachtig zijn door hun afbeelding rondom de towers. Met een liftje zijn we omhoog gegaan en hadden we een fantastisch uitzicht over het grote Soweto en op de mensen die gingen bungeejumpen. Op de towers zijn er foto’s gemaakt van ons, want we mochten niet met onze eigen camera foto’s maken van het uitzicht. Na de Orlando Towers zijn we naar het grote universiteitsziekenhuis, we mochten er niet naar binnen met onze camera’s ivm privacy. Heel logisch. We konden ook weinig zien, want de bewaking gaf aan dat het ziekenhuis alleen maar rondleidingen gaf doordeweeks. zijn we doorgereden naar het Hektor Pietersonmuseum, niet naar binnen gegaan maar wel rond om veel foto’s gemaakt. Daarna even wat gegeten in een lokaal tentje bij het Hektor Pietersonmuseum. Hier zijn we een gids tegen gekomen die ons wou rondleiden in VilaKazistreet, de meest bekende straat van de wereld. Deze straat heeft 2 awards gewonnen. Verder staat in deze straat het eerste vernieuwde huis van Nelson Mandela en nu is het een museum. De gids heeft ons langs verschillende krampjes geleid, het huis van meneer Tutu en een tv-studio geleid, zo klein en onvoorstelbaar. De VilaKazistreet ademt cultuur met muziek en een geweldige sfeer. Helemaal niet het gevoel dat je in een township loopt. Geweldig! Hierna zijn we langs het Orlando stadion gereden, waar in 2010 het WK is geweest. Zo groot en ook fantastisch om te zien, vooral met de gedacht dat hier het WK is gespeeld. Daarna was het weer tijd om naar het hostel te gaan. Wat een geweldige dag!!

Ik hoop dat jullie het nog steeds leuk vinden om mijn blog te lezen.

Volgende week gaan we een volle week helpen bij de mobiele kliniek, dus de volgende keer heb ik weer genoeg te vertellen.